డాక్టర్ వి. చంద్రశేఖరరావు నాకు గుంటూరు మెడికల్ కాలేజిలో క్లాస్మేట్, 'చంద్రశేఖర్'గా పరిచయం. కారణం తెలీదు, అతన్ది లేట్ ఎడ్మిషన్. అందువల్ల ఎనాటమీలో నా బాడీమేట్ (ఒకే శవంపై డిసెక్షన్ చేసేవారిని బాడీమేట్స్ అంటారు) అయ్యాడు.
చంద్రశేఖర్ ఒకేడాది మెడికల్ కాలేజీ మేగజైన్ బాధ్యతల్ని చూశాడు. యెవరో రావిశాస్త్రిట, గొప్పతెలుగు రచయితట, ఇంటర్వ్యూ చేస్తానన్నాడు! 'కనీసం వొక్క పేజిలోనైనా నవ్వొచ్చేట్లు చూడరా' అన్నాను. అనుకున్నట్లే మేగజైన్‌లో ఒక్కనవ్వు కూడా లేదు!
మా కాలేజీలో జయప్రకాష్ నారాయణ అనే అతను సివిల్స్ రాసి ఐయేఎస్ అయ్యాడు. దాంతో ఈ సివిల్స్ రోగం కొందరికి గజ్జిలా పట్టుకుంది. ఒకపక్క దేశానికి డాక్టర్ల కొరత వుంది, ఇంకోపక్క వీళ్లిలా మెడికల్ సీట్లు వేస్ట్ చెయ్యడం సరికాదని నా అభిప్రాయం. ఆ రోగం మా చంద్రశేఖరుకీ పట్టి అదేదో రైల్వే ఉద్యోగంలో చేరాడు.
మా క్లాస్మేట్ సమూహం గమ్మత్తైనది. వీరికి కొన్నివిషయాలు బాగా తెలుసు, ఇంకొన్ని విషయాలు బొత్తిగా తెలీదు. ఈ బొత్తిగా తెలీని విషయాల్లో తెలుగు సాహిత్యం ఒకటి. నేను మా బ్యాచ్‌లో ఆవఁదం వృక్షాన్ని!
"మీకు తెలుసా? మన రైల్వే చంద్రశేఖర్ కథలు రాస్తున్నాట్ట!" వొక క్లాస్మేట్స్ పార్టీలో అన్నాను.
"ఎందుకు?" అందరూ ముక్తకంఠంతో ఆశ్చర్యపోయారు.. నేను బిత్తరపొయ్యాను.
ఆపుడప్పుడు నా హాస్పిటల్‌కి వచ్చేవాడు, తన పుస్తకం యేదోటి ఇస్తుండేవాడు. మా సంభాషణ యెక్కువగా స్నేహితుల గూర్చే వుండేది.
చంద్రశేఖర్ కథలు కొన్ని చదివాను గానీ, నాకవి సాధారణ కథలుగా అనిపించాయి, అటుతరవాత వాణ్నెప్పుడు చదవడానికి ప్రయత్నించలేదు.
నా క్లాస్మేట్, నా స్నేహితుడు చంద్రశేఖర్ మరణానికి బాధ పడుతూ..
గుంటూరు మెడికల్ కాలేజి 1976 బ్యాచ్ తరఫున నివాళులు అర్పిస్తున్నాను.
(fb post)
