Sunday 28 December 2014

పుస్తకావిష్కరణ సభలు! ఇవి చాలా గొప్పవి!!


"సభకి నమస్కారం. 'పక్కింటావిడ' పుస్తకావిష్కరణ సభకి విచ్చేసిన సాహిత్యాభిమానులకి స్వాగతం. ఇన్నాళ్ళూ తెలుగు సాహిత్యంలో తల్లీ, చెల్లి గూర్చి రాసినవారున్నారు. కానీ, మన రచయితగారు పక్కింటావిడని ప్రధానపాత్రగా చేసుకుని రచన చెయ్యడం గొప్పవిశేషం. ఇలా పక్కింటి స్త్రీ పట్ల స్పందించి సాహిత్యం సృష్టించినవారు మరే భాషలోనూ లేరనీ, ఇది తెలుగు సాహిత్యం చేసుకున్న అదృష్టం అనీ.. "

"బావా! బావోఁయ్! ఈడేం జరుగుతుంది" 

"ష్! బయట తాటికాయంత అక్షరాల్తో బేనర్ రాసుంది, చూళ్ళేదా? ఇది పుస్తకావిష్కరణ సభ."

"పుస్తకావిష్కరణా! అంటే?"

"రచయితలు పుస్తకాలు రాస్తారు."

"ఆఁ! రాస్తే?"

"ఆ పుస్తకం మార్కెట్లోకి వదిలేముందు పుస్తకావిష్కరణ చేస్తారు."

"అర్ధం కాలా!"

"సినిమా పబ్లిసిటీ కోసం ఆడియో రిలీజ్ ఫంక్షన్ చేస్తారే? ఇదీ అట్లాంటిదే!"

"అర్ధమయ్యేట్టు చెప్పు బావా!"

"సరే! నువ్వో పుస్తకం రాశావనుకో! ఆ పుస్తకం రాసినందుకు నీకో మీటింగు పెట్టి అభినందిస్తారు. ఖర్చులు నీవే!"

"అబినందనా! అంటే?"

"అంటే రచయితకి కావలసినవాళ్ళు, రచయిత కావలసినవాళ్ళూ, అందరూ ఒకచోట కూడి ఆ రాసినాయన గూర్చి మైకులో తలా నాలుగు మంచిముక్కలు చెబుతారు."

"ఎందుకు?"

"ఎందుకేమిటి!?"

"మంచో చెడ్డో, ఆ ముక్కలేదో పుస్తకం చదివినోడు జెప్పాలి గానీ, మధ్యలో ఈళ్ళందుకు చెప్పడం?"

"ఎందుకంటే, రేపు నీలాటి ముక్కుసూటిగాడు పుస్తకం పరమ చెత్తగా వుందని, వున్నది వున్నట్లుగా చెప్పొచ్చుగా! ఆ ప్రమాదం లేకుండా వీళ్ళు ముందుగానే మంచిగా మాట్లాడేసుకుంటారు."

"అదేంటి!"

"అదంతే!"

"బావా! ఇప్పుణ్ణాకు అర్ధమైంది. తెలుగు రచైతలు ఆళ్ళల్లోఆళ్ళు స్నేహితులు. ఆళ్ళే పుస్తకాలు రాసుకుని, ఆళ్ళే మీటింగులెట్టుకుని ఒకళ్ళనొకళ్ళు పొగుడుకుంటా వుంటారు. ఇదోరకంగా ఒకళ్ళనొకళ్ళు వీపు గోక్కడం లాంటిది!"

"ష్! నెమ్మదిగా మాట్లాడు. నీకు బుర్ర లేదు బామ్మర్దీ! పుస్తకావిష్కరణ సభలు గొప్ప సాహిత్యసేవ చేస్తున్నాయి, వీటి గూర్చి ఘోరంగా మాట్లాడకు!"

"సర్లే బావా! అయినా మోటోణ్ని! నాకిసుమంటి పెద్దిషయాలు ఎందుగ్గానీ, నువ్వు మీటింగు ఇనుకో బావా! నేబోతా!"

"నీదే ఆలస్యం!"

ఉపన్యాసాలు ఇంకా కొన'సాగుతూ'నే వున్నయ్ -

"ఈ రచయిత తెలుగువాడిగా పుట్టడం మన అదృష్టం, ఆయన దురదృష్టం. 'పక్కింటావిడ' వంద నోబెల్ పైజులకి అర్హమైన గొప్ప రచన అని నా ప్రగాఢ విశ్వాసం. రచయితగారు నాకు బాగా తెలుసు. ఆయన ఉత్తముడు, నిగర్వి, నిరాడంబరజీవి, నిరంతర సత్యాన్వేషి..... "

(Updated and posted in fb)

Saturday 27 December 2014

రచయితల రోగం


"బావా! బావోయ్!"

"వూఁ!"

"ఒక డౌటు."

"అడుగు."

"రచైత అంటే ఏంటే ఎవురు బావా?"

"రచనలు చేసేవాళ్ళని రచయిత అంటారోయ్!"

"రచన్లా! అంటే ఏంది?"

"కథలు, నవలలు, వ్యాసాలు.. ఇట్లా చాలా వున్నైలే!"

"అబ్బో! చాలా యవ్వారవేఁ వుంది. ఇంతకీ రచైతలు రచన్లు ఎందుకు చేస్తారంటావ్?"

"మనోల్లాసానికి, మనోవికాసానికి.. "

"కొద్దిగా తెలుగులో చెప్పు బావా!"

"రచయితలు గొప్ప ఆలోచనాపరులు. పాఠకులకి కొత్త విషయాలు తెలియజెయ్యడానికి రచనలు చేస్తారు."

"పాటకులా! ఆళ్ళెవరు? చీటీపాట పాడేవాళ్ళా?"

"కాదు కాదు, రచయిత రాసింది చదివేవారిని పాఠకులు అంటారు."

"బావా! రచైత అంతేసి ఆలోచించడం దేనికీ? అన్నేసి పేజీల్తో బుక్కులు రాయటం దేనికి? తోచకపోతే నాలాగా హాయిగా సుట్ట కాల్చుకుంటా గమ్మునుండొచ్చుగా?"

"వుండొచ్చు. కానీ - వారి సామాజిక స్పృహ అందుకు వొప్పుకోదు."

"అర్ధవైఁంది బావా! ఇది కూడా ఒక యసనం అన్నమాట!"

"వ్యసనమా!"

"అవును బావా! మన అబ్బిగాణ్ని చూడు - పేకాడకుండా వుండలేడు. సూరిగాడు తాక్కుండా వుండలేడు. అట్టాగే రచైతలు కూడా రచన్లు చెయ్యకుండా వుండలేరన్నమాటేగా?"

"సరే! అలాగే అనుకో!"

"బావా! ఇదేవఁన్నా రోగవాఁ?"

"వురే! ఇందాకట్నుండి చూస్తున్నాను, ఒకటే వాగుతున్నావు. పొద్దస్తమానం పొలం పన్జేసుకునేవాడివి - నీకివన్నీ అవసరం అంటావా?"

"అదేంది బావా అట్టా కోపం జేస్తావు? ఏదో సదువు లేనోణ్ని - యివరంగా చెప్పొచ్చుగా?"

"నాకు వివరంగా చెప్పేంత ఓపిక లేదు. నీకో నమస్కారం, దయచేసి దయచెయ్యి!"

"అట్టాగే పోతా! ఇంత మరియాదగా చెప్పినా యినకుంటానికి నేనేవఁన్నా రచైతల్లాగా పనీపాటా లేనోణ్నా?"

(Updated and posted in fb)

Friday 26 December 2014

నేనో ఆవఁదం చెట్టుని!


అదొక సైకియాట్రీ కాన్ఫరెన్స్ రోజు. పగలంతా ఎకడెమిక్ కార్యక్రమాలతో వేడెక్కిన బుర్రని చల్లబరచడానికి సాయంకాలం ఓ పార్టీ. పేద్ద హాల్, అందులో పెద్దసైజు అప్పడాల్లా - తెల్లటి గుడ్డతో ముసుగేసుకున్న గుండ్రటి టేబుళ్ళు. సరదా కబుర్లు. వెచ్చని గ్లాసులు, చల్లని మగ్గులు.

ఓ టేబుల్ చుట్టూ సీనియర్ సైకియాట్రిస్టులు. వాళ్ళల్లో ఒకాయన నన్ను చూడంగాన్లే దగ్గరగా రమ్మని సైగ చేశాడు, ఆప్యాయంగా యోగక్షేమాలు విచారించాడు.

వున్నట్టుండి పక్కనున్నవారితో - "మనవాడికి తెలుగు సాహిత్యంలో మంచి నాలెడ్జ్ వుంది." అన్నాడు.

ఇట్లాంటి స్టేట్‌మెంట్ నేనూహించలేదు. అందువల్ల బోల్డెంత సిగ్గుగా అనిపించింది.

"అబ్బే! అదంతా ఒకప్పుడు లేండి, ఇప్పుడు కాదు." మొహమాటంగా అన్నాను.

"అదేంటయ్యా? ఆరోజు మనం మాట్లాడుకున్నప్పుడు తెలుగు రచయితల గూర్చి చెప్పావుగా!?" పెద్దాయన ఆశ్చర్యపొయ్యాడు.

"ఆ రోజు మీకు రావిశాస్త్రి, పతంజలి గూర్చి మాత్రమే చెప్పానండీ!" సంజాయిషీ ఇచ్చుకుంటున్నట్లు చెప్పాను.

ఒక సీనియర్ డాక్టర్ నా వైపు ఆసక్తిగా చూస్తూ అడిగాడు.

"ఐసీ! వాళ్లిప్పుడు ఎక్కడున్నారు? హైదరాబాదులోనా?"

"వాళ్ళిప్పుడీ లోకంలో లేరు." ఇబ్బందిగా అన్నాను.

"తెలుగు రైటర్స్ ఇంగ్లీష్ లిటరేచర్‌ని కాపీ కొట్టి రాస్తారంటారు, నిజమేనా?" ఇంకో సీనియర్ డాక్టర్ కుతూహలంగా అడిగాడు.

నాకేం మాట్లాడాలో అర్ధం కాలేదు. వారి సైకియాట్రీ జ్ఞానం పట్ల నాకు గౌరవం వుంది. వారికి తెలుగు సాహిత్యం గూర్చి అసలేమీ తెలీదని అర్ధమవుతుంది. ఏదో నేను దొరికాను కదాని - కాలక్షేపంగా ధర్మసందేహాలు అడుగుతున్నారు.

"అంత లోతైన విషయాలు నాకు తెలీదండీ!"

ఇంకా అక్కడే వుంటే ఇంకేం ప్రశ్నలడుగుతారోననే భయంతో - "ఎక్స్యూజ్ మి" అంటూ ఏదో పనున్నవాళ్ళా అక్కణ్నుండి పారిపొయ్యాను.

అయితే - నేనిప్పుడు ఇంతకుముందులా సిగ్గు, మొహమాటం ఫీలవ్వట్లేదు! ఇక్కడ - పాతికేళ్ళ క్రితం ఓ పాతిక తెలుగు పుస్తకాలు చదివిన నేనే గ్రేట్!

దీన్నే 'ఏ చెట్టు లేని చోట ఆవఁదం చెట్టే గొప్ప' అంటారనుకుంటాను. అయితే - తన చుట్టూతా ఏ చెట్టూ లేకపోవడం ఆవదం చెట్టు తప్పు కాదని మనవి చేసుకుంటున్నాను!

Saturday 20 December 2014

టీవీ యాంకరుడు


"బావా! బావోయ్!"

"వూఁ!"

"నాకో తెలుగు టీవీలో యాంకరుద్యోగం వొచ్చింది బావా!"

"నువ్వా! టీవీ యాంకరా! ఉద్యోగవిఁచ్చిన గాడిదెవరు?"

"గాడిద కాదు బావా - మనిషే! తుళ్ళూర్లో పదెకరాల పొలం - రోడ్డు పక్కనే అద్దిరిపొయ్యే బిట్టు -  ఒక ఐదరాబాద్ పార్టీకి ఇప్పించాలే! పార్టీ ఫుల్లు హేపీసు! ఆ పార్టీకి ఐదరాబాదులో ఏదో టీవీ చానెలుందంట! నాకందులో యాంకరుద్యోగం ఇచ్చేసారు."

"వార్నీ! బ్రోకరేజితో పాటు ఉద్యోగం కూడా కొట్టేశావన్న మాట. గుడ్!"

"సర్లేగానీ బావా! ఇంతకీ టీవీ యాంకరంటే ఏంజెయ్యాలి?"

"రోజూ టీవీలో ఏదోక విషయం మీద చర్చలొస్తుంటయ్ కదా! వాటిని మోడరేట్ చెయ్యడాన్నే ఏంకరింగ్ అంటారు."

"అటూ ఇటూ మనుషుల్ని కూర్చోబెట్టుకుని కొచ్చిన్లు అడుగుతారు! యాంకర్లంటే ఆళ్ళేనా?"

"అవును."

"కానీ నాకు కొచ్చిన్లు అడగడం రాదే! ఏదైనా సలా ఇవ్వు బావా!"

"దాన్దేవుఁంది! 'దేవుడున్నాడా? లేడా? భగవద్గీత పవిత్ర గ్రంధమా? కాదా? అమ్మాయిలు లంగా వోణీలే వేసుకోవాలా? ఇవ్వాళ తెలుగు సినిమాల్లో నంబర్ వన్ హీరో ఎవరు?' అంటూ వివాదాస్పద విషయాల్ని చర్చకి పెట్టు. అవుననేవాళ్ళని, కాదనేవాళ్ళనీ చెరిసమంగా పిలువ్. వాళ్ళు అరుచుకుంటూ వుంటారు - నువ్వు వింటూ వుండు, చాలు."

"అంతేనా! సర్లే - అట్లాగే ఓ మంచి దమ్మున్న ప్రోగ్రాం కూడా చెప్పు బావా!"

"దమ్ము కోసం ఏకంగా ఒక చానెలే వుంది, ఇంక నువ్వు కొత్తగా చేసేదేముందిలేగానీ - ఒక పన్జెయ్! ఊళ్ళల్లో మొగుడూ పెళ్ళాల తగాదాలు, వివాహేతర సంబంధాలు వున్న కుటుంబాల్ని వెతుక్కో - వాళ్ళని లైవ్‌లోకి తీసుకో! వాళ్ళింక గంటల కొద్దీ తిట్టుకు ఛస్తారు, నీ అదృష్టం బాగుంటే కొట్టుకు ఛస్తారు కూడా!"

"అంతా బాగానే చెబ్తున్నావ్ గానీ - నీకు తెలుసుగా బావా? నాకు రాజకీయాలు తెలీదు, ఏం చెయ్యాలంటావ్?"

"ఏముంది! అధికార, ప్రతిపక్ష పార్టీలవాళ్ళని పిల్చి స్టూడియోలో కూర్చోబెట్టుకో. ఆ పిల్చేదేదో పాయింటు లేకుండా పెద్దగా అరుస్తూ పోట్లాడేవాళ్ళనే పిలువ్ - అప్పుడే నువ్వు సేఫ్! ఆ రోజు తెలుగు దినపత్రికల్లో వార్తలు ఒకటొకటిగా చదువు! ఇంక వాళ్ళే ప్రోగ్రాంని నడిపిస్తారు. మధ్యలో వేడి తగ్గినప్పుడు కూసింత మంట రాజెయ్యి - చాలు."

"ఓస్! యాంకరింగంటే ఇంతేనా! వుంటా బావా! అక్కనడిగానని చెప్పు."

(Updated and posted in fb)

Tuesday 16 December 2014

సావిత్రితో ఓ పాట




"శిష్యా! ఏవిఁటోయ్ ఫోనునలా తినేసేలా చూస్తున్నావ్?"

"గురుగారు! యూట్యూబులో సావిత్రి పాటని చూస్తున్నాను.. మైమరచిపోతున్నానండి."

"ఏవిఁటో ఆ పాట?"

"సంతానం సినిమాలో 'చల్లని వెన్నెలలో' అంటూ ఓ పాటుందండి! పాటలో సావిత్రి అందం గూర్చి ఏమని చెప్పను గురుగారు? చచ్చేంత అందంగా వుంది! సావిత్రినే చూస్తూ ఆనందంగా, హాయిగా పాడుతూ.. ఆహాహా! నాగేస్సర్రావు ఎంతదృష్టవంతుడు! అసూయగా వుందండి!"

"ఒహో అదా నీ సమస్య? నీ అసూయ తగ్గే మార్గం చెబుతా శిష్యా!"

"చెప్పండి గురుగారు."

"ఇంట్లో మంచం వుందా?"

"వుంది."

"దుప్పటుందా?"

"వుంది."

"ఒక పన్జెయ్! మంచం మీద పడుకుని, దుప్పటి కప్పుకుని సావిత్రినే తలచుకుంటూ.. ఆ పాట నువ్వే పాడుతున్నట్లు.. సావిత్రి ప్రేమగా నీ కళ్ళల్లో కళ్ళు పెట్టి చూస్తున్నట్లు.. ఊహించేసుకో!"

"కానీ.. "

"ఊఁ! అడుగు, మొహమాటమెందుకు?"

"నాకు పాడ్డం రాదు గురుగారు!"

"నాగేస్సర్రావుకి మాత్రం పాడ్డం వచ్చా శిష్యా? ఘంటసాల స్టోన్‌ని అరువు తెచ్చుకోలేదూ?"

"అవును కదా!"

"లే మరి! ఇంక నీదే ఆలీసెం, దుప్పటి తన్ని కళ్ళు ఘాట్టిగా మూసుకుని - 'సావిత్రి రా! సావిత్రి రా!' అంటూ పిలుస్తూనే వుండు! దెబ్బకి సావిత్రి దిగొస్తుంది!"

"కానీ గురుగారు.. "

"మళ్ళీ డౌటా శిష్యా! సర్లే - అడుగు."

"నాకు పియానో వాయించడం రాదు గురుగారు!"

"ఓరి దౌర్భాగ్యుడా! నీకు సావిత్రితో డ్యూయెట్ పాడుకునే మార్గం చెప్తుంటే దిక్కుమాలిన డౌట్లతో సమయం వృధా చేస్తావేం! ఇంక నిన్ను బాగు చెయ్యడం నావల్ల కాదు. ఎందులోనన్నా దూకి చావు, పీడా విరగడౌతుంది - నే వెళ్తున్నా!"

"గురుగారు! గురుగారు!!"

(posted in fb on 22/7/2017)

Wednesday 10 December 2014

తెలుగుదేశం రాజధాని డిల్లీ!


"బావా! యిన్నావా? తొర్లోనే మన్దేసం సింగపూరైయిపోతంది."

"అనెవరన్నారు?"

"చెంద్రబాబు. పేపర్లో యేసారుగా? సూళ్ళేదా?"

"లేదు."

"బావా! యిన్నావా? తొర్లోనే మన్దేసం జపానైయిపోతంది."

"అనెవరన్నారు?"

"చెంద్రబాబు. పేపర్లో యేసారుగా? సూళ్ళేదా?"

"లేదు."

"ఏంది బావా? అంత సదూకున్నావు, ఇంత చిన్నిషయాలు కూడా తెలవదా నీకు!"

"ముందు నువ్వు తెలుసుకోవల్సింది ఒకటుంది - ఆంధ్రప్రదేశ్ అనేది భారద్దేశంలో ఒక రాష్ట్రం. సింగపూర్, జపాన్లు దేశాలు."

"జగన్ పార్టీవోళ్ళా గోరంగా మాట్టాడతన్నావేంది బావా! చెంద్రబాబు పార్టీ పేరేంది?"

"తెలుగుదేశం."

"అవును కదా? మరప్పుడు మనది దేశం అవుద్ది కాని రాష్టం ఎట్టాగవుద్ది?"

"తెలుగుదేశం అనేది ఎన్టీఆర్ తన పార్టీకి పెట్టుకున్న పేరు. మన దేశానికి ప్రధానమంత్రి వుంటారు."

"నేన్జెప్పేదీ అదే బావా! మన్దేసానికి ప్రెదానమంత్రి చంద్రబాబేగా!"

"ప్రధానమంత్రి చంద్రబాబు కాదు, నరేంద్ర మోడీ."

"బావా! నరేంద్ర మోడీ ఏ పార్టీ?"

"భారతీయ జనతా పార్టీ."

"కదా? కూసేపు మోడీనే ప్రెదానమంత్రిగా అనుకుందాం. మరప్పుడా పార్టీ పేరు బారద్దేస జనతా పార్టీ అనుండాల కదా? ఎందుకు లేదు?"

"నువ్వు చెప్పేది నాకర్ధం కావట్లేదు. మరి మోడీ ఎవరంటావ్?"

"అదీ అలా అడిగావ్ బాగుంది. చెబుతా విను. మన్దేశం పేరు తెలుగుదేశం. మన ప్రెదాని చెంద్రబాబు. దీనికి రాజధాని ఢిల్లీ. చెంద్రబాబు మోడీని గెలిపించి ఢిల్లీలో కూర్చోబెట్టాడు. ఇంకనైనా ఆ పాడు ఇంగిలీషు పేపర్లు సదవటం ఆపెయ్ బావా!"

"..............."

"బావా! బావా!! ఏందట్లా మిడిగుడ్లేసుకుని నీలుక్కుపొయ్యావ్! కొంపదీసి పోయ్యావా యేంది!"

Monday 8 December 2014

వాస్తు మహిమ


"ఎవరదీ?"

"నేను మావాఁ!"

"వార్నీ! నువ్వా అల్లుడూ! రా రా, ఆ కుర్చీ లాక్కుని కూర్చో!"

"ఎలాగున్నావ్ మావాఁ?"

"బాగానే వున్నానల్లుడూ! వయసయిపోతుందిగా! ఆమధ్య కొద్దిగా దెబ్బ తిన్నాన్లే!"

"తెలుసు, అమ్మ చెప్పింది. అందుకే చూసి పోదావఁనొచ్చా."

"మంచిది."

"అత్త ఇంట్లో లేదా మావాఁ?"

"ఏం చెప్పమంటావల్లుడూ? మీ అత్తకీ మధ్య మూతి పక్షవాతం వచ్చింది. పక్కూళ్ళో రమణయ్యని గొప్ప సిద్ధాంతిగారున్నారు. ఆయనేదన్న పరిష్కారం చెబుతాడేమోనని వెళ్ళింది."

"రోగవొఁస్తే డాక్టర్ దగ్గరకెళ్ళాలిగానీ.. సిద్ధాంతెందుకు మావాఁ!?"

"రోగాలెందుకొస్తాయల్లుడూ? వాస్తుదోషంతోనో, గ్రహబలం బాగోకే కదా? అట్లాంటప్పుడు డాక్టర్లు మాత్రం ఏం చేస్తారు?"

"రోజులు మారాయి మావాఁ!"

"అదేంటల్లుడూ? రోజులెక్కడ మారాయి? చంద్రబాబు ఇప్పటివాడేగా!"

"మధ్యలో చంద్రబాబేం చేశాడు మావాఁ?"

"చంద్రబాబు మొదట క్రిష్ణాజిల్లాలోనే రాజధాని అన్నాడు కదా! ఇప్పుడు గుంటూరు జిల్లా వైపుకి ఎందుకు మళ్ళాడంటావ్?"

"రాజకీయ కారణాలు..."

"కాదు కాదు! వాస్తు, వాస్తు ఒప్పుకోలేదల్లుడూ!"

"వాస్తు ఒప్పుకోలేదా?!"

"మన తెలుగునాట గొప్ప జ్యోతిష్య పండితులు, సిద్ధాంతులు వున్నారు. వారంతా జన్మ నక్షత్రాన్ని బట్టి జాతకాలు చెబుతుంటారు. వారిలో ఒకాయన చాలా లోతుకెళ్ళి - ఆడవారి రజస్వల సమయం బట్టి వారి మనస్తత్వం నిర్ణయమవుతుందని ఓ గొప్ప సిద్ధాంతాన్ని ప్రతిపాదించారు. ఆ పండితులవారే మన చంద్రబాబుకిప్పుడు ముఖ్య సలహాదారుడు."

"అలాగా! నాకు తెలీదు."

"జగనెందుకు ముఖ్యమంత్రి అవ్వలేకపొయ్యాడంటావ్?"

"జగన్ తండ్రినే నమ్ముకున్నాడు. చంద్రబాబు మోడీనీ, రైతుల ఋణమాఫీ హామీనీ నమ్ముకున్నాడు."

"గాడిదగుడ్డేం కాదు! జగన్ హిందువు కాదు, అందుకే గ్రహాలు మొరాయించాయి."

"గ్రహాలు హిందువులకేనా మావాఁ?"

"ఇట్లాంటి గొప్పవిషయాలు నీలాంటి సామాన్యులకి అర్ధం కావులే అల్లుడూ!"

"మావాఁ! జాతకాల్ని, వాస్తుని నమ్మడం వ్యక్తిగతం. ఎవరి నమ్మకాలు వారివి. ఆ నమ్మకాల్ని వారు తమ సొంతపనులప్పుడు పాటిస్తే ఎవరూ తప్పు పట్టరు. కానీ - కొన్ని కోట్లమందికి సంబంధించిన రాజధాని విషయంలో ఈ వాదనేంటి మావా?"

"చంద్రబాబు గురువుగారు క్రిష్ణా నదికి గుంటూరు వైపునైతేనే తెలుగువారు సుఖసంతోషాలతో ప్రకాశిస్తారని సెలవిచ్చారు. ఆయన మాట చంద్రబాబుకి వేదవాక్కు. కాదన్డానికి నువ్వెవరు?"

"సర్లే మావాఁ! ఇక నేవెళ్తా. అత్తని అడిగానని చెప్పు."

"అడగడం మర్చేపొయ్యాను. నీ కొడుక్కి డాక్టర్ సీటొచ్చిందా?"

"కష్టపడి చదివాడు. అయినా రాలేదు, ఈసారి లాంగ్ టెర్మ్ కోచింగ్ తీసుకుంటాట్ట మావాఁ!"

"వాడికి సీటెలా వస్తుంది? రాదు. కష్టపడి చదివితే సరిపోతుందా? వాస్తు సహకరించొద్దూ?"

"మావాడి చదువుక్కూడా వాస్తు లింకుందా మావాఁ?"

"నాకన్నీ తెలుసులేవోయ్! మీ అత్తెప్పుడో చెప్పింది. నీ ఇంట్లో ఈశాన్యం మీద బరువు పెడుతున్నావంట!"

"ఈశాన్యం మీద బరువా!?"

"అవును, నీ కారు పార్కింగ్ ఇంటికి ఈశాన్యం వైపుందిట. ఇవ్వాళ్టినుండి ఆ పాడు కారు అక్కణ్నించి తీసెయ్! ఈశాన్యం మీద బరువుండకూడదు."

"మరి కారెక్కడ పెట్టుకోను?"

"రోడ్డు మీద పెట్టుకో."

"కారుని రోడ్డు మీద పడేస్తే దొంగలెత్తికెళ్ళరూ!"

"పోతే పొనీ! వెధవ కారు. ఒకటిపోతే ఇంకోటి కొనుక్కోవచ్చు, నీకు పిల్లాడి సీటు ముఖ్యమా? కారు ముఖ్యమా? అయినా ఇంకెన్నాళ్ళు? వొచ్చే నెల్లో నాకు మీ ఊళ్ళో కొద్దిగా పనుంది. వచ్చేప్పుడు రవణయ్య సిద్ధాంతిని తీసుకొస్తాను. ఆయన్నీ ఇంటికి చేయించాల్సిన మార్పుచేర్పులు చెబుతారు. ఆ ప్రకారం ఇల్లు బాగుచేసుకో."

"మావాఁ! వెళ్ళొస్తాను."

"మంచిది. నీదే ఆలస్యం, నాకు పూజకి వేళైంది."

(posted in fb on 26/07/2017)

Thursday 4 December 2014

విగ్రహాల తయారీకి అచ్చులు పోసిన కార్మికులెవ్వరు?


అభిమానం రకరకాలుగా వుంటుంది. అనేకానేక ప్రాంతాల్లో, అనేకానేక వ్యక్తులు, అనేకానేక కారణాలతో కొన్నివిషయాల పట్ల, వ్యక్తుల పట్ల అభిమానం పెంచుకుంటారు. ఆ అభిమానానికి అనేక కారణాలు వుండొచ్చు. కొన్ని ప్రాంతాల్లో ఒక కవినో, కళాకారుణ్నో అభిమానించేవాళ్ళు వుండొచ్చు. కానీ - మన తెలుగునాట మాత్రం ఆ ఆనవాయితీ వున్నట్లుగా లేదు.

తెలుగు ప్రాంతం గొప్పది, తెలుగు భాష గొప్పది, తెలుగువాడు గొప్పవాడు! ఇట్లా మనవాళ్ళు తమకుతామే ఉదారంగా సెల్ఫ్ సర్టిఫికేషన్ ఇచ్చేసుకుంటారు (ఇంకో భాషవాడైవడైనా వచ్చి కాదండానికి వాడికి మన భాష రాదు కాబట్టి). ఎంతో గొప్పవాడైన ఈ తెలుగువాడు ఎవర్నైనా అభిమానించాలంటే ఆ వ్యక్తి - ఒక సినిమా నటుడో, రాజకీయ నాయకుడో అయ్యుండాలి. కొందరైతే - క్రికెట్ ఆటగాడైనా, అమెరికా ప్రెసిడెంటైనా - తమ కులంవాడైతేనే అభిమానిస్తారు! అవును మరి - వారిది రాజీ లేని, కల్తీ లేని కులాభిమానం! వారికి నా అభినందనలు.

ఇప్పుడు కొంచెంసేపు తెలుగు సినిమా హీరోల వీరాభిమానుల గూర్చి -

నా కాలేజి రోజుల్లో ఎన్టీఆర్‌కి వీరాభిమానులుండేవారు. వారు మాటలో, నడకలో ఎన్టీఆర్‌ని అనుకరించేవాళ్ళు. ఎవరైనా ఎన్టీఆర్‌ని చిన్నమాటన్నా సహించేవాళ్ళు కాదు, తన్నులాటకి దిగేవాళ్ళు, తన్నులూ తినేవాళ్ళు (ఇంతకన్నా గొప్ప అభిమానం వుంటుందనుకోను)! ఆనాడు సమాజంలో డబ్బు చాలా తక్కువ. కాబట్టి తమ కల్తీలేని నిఖార్సైన అభిమానాన్ని గుండెల్లో నింపుకుని తృప్తినొందేవారు (అంతకన్నా చేయగలిగిందేమీ లేక).

రోజులు మారాయి. తెలుగు సమాజంలో డబ్బుతో పాటు అభిమానాన్ని చాటుకునే మార్గాలూ పెరిగాయి. మొదటిరోజు మొదటి ఆటకి సినిమా హాల్లో నలిగిన పూలు, నిరోధ్ బూరలు ఎగరేసి ఆనందం పొందిన అభిమానులు - ఆ తరవాత రోజుల్లో హాలు ముందు తమ అభిమాన నటుడితో కలిపి దిగిన ఫొటోల్ని పెద్దపెద్ద ఫ్లెక్సీ బేనర్లుగా ప్రదర్శించే స్థాయికి ఎదిగారు.

సమాజంలో డబ్బు మరింత పెరిగింది, విలువా తరిగింది!  అంచేత - అభిమానులకి "ఫ్లెక్సీ అభిమానం" చీప్‌గా అనిపించసాగింది! ఫ్లెక్సీ కిక్కు తగ్గి ఇంకా మరేదో కావాలనుకునే స్థితికి చేరుకున్నారు. ఆ 'ఇంకా మరేదో కిక్కు' ఇచ్చునది ఏమిటి? అని తీవ్రంగా మథనపడసాగారు.

ఈ సినిమా హీరోల అభిమానులు ఇలా వుండగా -

ఒకపక్క - రాజకీయ నాయకుల అభిమానులు చాలా ముందుకు వెళ్లిపొయ్యారు. వారి అభిమానులు తమ నాయకుల విగ్రహాల్ని ఊరూర ప్రతిష్టించుకుని తృప్తినొందసాగారు. ఈ విగ్రహాల ట్రెండ్ సినిమా హీరోల అభిమానుల్ని తాకడానికి కొంత సమయం పట్టొచ్చు. కానీ - ఎప్పుడోకప్పుడు తప్పదు. 

ఈ లోకంలో డబ్బున్నవాళ్ళకి మల్లే - చదువుకున్నవాళ్ళకీ అహంకారం వుంటుంది. అందువల్ల సామాన్యుల ఇష్టాయిష్టాల్ని అర్ధం చేసుకోవడంలో వాళ్ళెప్పుడూ వెనకే వుంటారు. ఆ రోగం నాకూ వుండటం వల్ల - ఒకప్పుడు ఈ విగ్రహాల సంస్కృతిని విసుక్కుంటూ (నాకిప్పటికీ ఈ విగ్రహాలకున్న పవిత్రతేంటో అర్ధమయ్యి చావదు) - విగ్రహామా! భవిష్యత్తు నీదే!!  అంటూ ఒక పోస్టు రాశాను. ఈమధ్య నా మేధావిత్వాన్ని కొంత తగ్గించుకుని - ఈ విగ్రహాల వెనకనున్న సామాజిక అర్ధిక కోణాల్ని వెతికే పన్లో పడ్డాను!

చరిత్రకారులు చరిత్రని (దిండ్లని మరిపించే) పుస్తకాల్లో రాస్తారు. ఆ దిండ్ల వంటి పుస్తకాలు లైబ్రరీలో నిలువుగా పేర్చి వుంటాయి. ఆ లైబ్రరీలో (నిశ్శబ్దం పాటిస్తూ) ఆ దిండ్ల మధ్య రోజుల తరబడి కూర్చుని చదివి చరిత్రని అర్ధం చేసుకోవడం ఒక పద్ధతి. దీనికి చాలా ఓపిక కావాలి, అందరివల్లా అయ్యే పని కాదు.

అసలు - చరిత్రని అంత శాస్త్రీయంగా పడీపడీ చదవడం అవసరమా? ఈ సందేహం నాక్కలగడానికి ఒక కారణం వుంది. మా గుంటూరు గూర్చి రోజుల తరబడి పుస్తకాలు చదవండి - మీరు గుంటూరు నైసర్గిక స్వరూపం, చరిత్ర వంటి సమాచార "పాండిత్యం" పొందగలరు.

చదివే ఓపిక లేదా? రోడ్డు పక్క టీ స్టాల్లో టీ తాగి, క్రేన్ వక్కపలుకులు చప్పరిస్తూ - ఒక పూట అలా రోడ్లంట పడి తిరగండి. చక్కటి కల్తీలేని దుమ్ము, నిండైన మురుక్కాలవలు, గుంపుల కొద్దీ దోమలు, దారీతెన్నూ లేని ఆటోలు -  మీరు మర్చిపోలేని "అనుభవం" పొందుతారు.

అంచేత - 'అనుభవం అనేది పాండిత్యం కన్నా మిన్న' అని నేననుకుంటూ వుంటాను (ఎన్నో దశాబ్దాల క్రితం రాహుల్ సాంకృత్యయేన్ కూడా నాలాగే అనుకున్నాడు).

మీకు నా పాండిత్యం, అనుభవం థియరీ నచ్చిందా? అయితే మీకు విగ్రహాల సంస్కృతి కూడా ఈజీగా అర్ధమవుతుంది. పండితుడికి విగ్రహాలు చికాకు కలిగిస్తాయి, అనుభవజ్ఞుడికి విగ్రహాలు చరిత్రకి ఆనవాళ్ళుగా అగుపిస్తాయి.

ఫలానా వూళ్ళో ఫలానా విగ్రహం వుందంటే - అనుభవజ్ఞుడైతే ఆ ఊరివాళ్ళు ఫలానా కులం వాళ్ళని తెలుసుకుంటాడు, ఫలానా పార్టీ అభిమానులనీ అర్ధం చేసుకుంటాడు. ఈ చరిత్ర లైబ్రరీల్లో దొరకదు కదా! ఒకప్పడు అభిమానుల అభిమానం గుళ్ళో పెళ్ళీలాంటిదైతే - ఇవ్వాల్టి అభిమానం పెద్ద కన్వెన్షన్ హాల్లో భారీ పెళ్ళి లాంటిది!

నేను విగ్రహాల పట్ల ఇంత నిగ్రహంగా ఆలోచించడానికి ఇంకో కారణం కూడా వుంది. మా గుంటూరుకి దగ్గర్లో తెనాలి పట్టణం వుంది. చాలామంది పేషంట్లు తెనాలి నుండి వస్తుంటారు. అనాదిగా తెనాలి కళలకి నిలయం. 'అనాదిగా' అని రాయడానికి నాకున్న కారణం - కాంచనమాల, గోవిందరాజుల సుబ్బారావు మొదలైన లబ్దప్రతిష్టులైన సినిమా నటులు కాదు. అందుక్కారణం - బి.వీరాచారి!

నలభయ్యేళ్ళ క్రితం సినిమాలు చూసినవాళ్ళకి - 'ముందు సీట్లపై కాళ్ళు పెట్టరాదు', 'హాలులో పొగ త్రాగరాదు', 'ఏ కారణము చేతనైనా ఆట ఆగినచో డబ్బు వాపసు ఇవ్వబడదు' మొదలైన స్లైడ్స్ గుర్తుండే వుంటాయి. ప్రతి స్లైడ్‌కి కింద ఓ మూలగా చిన్న అక్షరాలతో - 'బి.వీరాచారి, తెనాలి' అని వుంటుంది.

ఆవిధంగా - రాష్ట్రవ్యాప్తంగా సినిమా హాళ్ళల్లో తన స్లైడ్స్ ద్వారా తెనాలికి ఖ్యాతి తెచ్చిన బి.వీరాచారిని అభినందిస్తున్నాను. బి.వీరాచారిని కన్న పుణ్యభూమియైన తెనాలి పట్టణంలో అనేకమంది శిల్ప తయారీ నిపుణులు, శిల్ప వ్యాపారులు వున్నారు. వారిలో కొందరు నాకు తెలుసు.

కొన్నేళ్ళ క్రితం ముఖ్యమంత్రి వై.ఎస్.రాజశేఖరరెడ్డి హెలికాప్టర్ ప్రమాదంలో మరణించాడు. అటుతరవాత జరిగిన రాజకీయ పరిణామాల్లో ఆయన విగ్రహాలకి విపరీతమైన గిరాకీ వచ్చింది. ఆ సీజన్లో తెనాలి శిల్పులకి రాంత్రింబగళ్ళు ఒకటే పని. వాళ్ళు తమ పాత అప్పులు తీర్చేసుకున్నారు, భార్యలకి కొత్తగా నగలు చేయించుకున్నారు. తామంతా రాజశేఖరరెడ్డికి ఎంతో ఋణపడి వున్నామని ఆ కుటుంబాలవాళ్ళు నాకు చెప్పారు.

'ఆ విగ్రహాలు ఎక్కడ ప్రతిష్టిస్తారు? ట్రాఫిక్‌కి అడ్డం కాదా?' వంటి చెత్తప్రశ్నలు మధ్యతరగతి మేధావులకి రావొచ్చు - మనం పట్టించుకోనవసరం లేదు. విగ్రహం చేయించినవాడే ఏవో తిప్పలు పడి - ఎక్కడోక చోట నిలబెడతాడు. ఆ తరవాత అధికారంలోకి వచ్చిన పార్టీలవాళ్ళు ఎలాగూ ఆ విగ్రహాల్ని తొలగిస్తారు. కానీ - తొలగించిన విగ్రహం స్థానంలో వాళ్ళు తమ పార్టీ నాయకుని విగ్రహం పెట్టుకుంటారుగా? అంటే పాతచొక్కా బదులు కొత్తచొక్కా కొనుక్కున్నట్లన్నమాట! అప్పుడు - తెనాలి శిల్పులకి మళ్ళీ గిరాకీయే కదా?

నాయకులు - ఖద్దరు కట్టి నేతకార్మికుల్ని ఆదుకోమంటున్నారు. మరి - విగ్రహాలు తయారుచేయించి శిల్పకళా కార్మికుల్ని ఆదుకొమ్మని ఎందుకు చెప్పరు? ఎందుకో నాకు తెలీదు. కానీ - భవిష్యత్తులోనైనా వాళ్ళీ మాట చెప్పాలి, చెప్పి తీరాలి అనేది నా అభిప్రాయం.

ఇదంతా ఎందుకు రాశానంటే - ఈమధ్య పవన్ కళ్యాణ్ అనే ఒక తెలుగు సినిమా నటుడి విగ్రహం తయారైందిట. అది త్వరలో ఎక్కడో నిలబడబోతుంది.  ఈ వార్త చదవంగాన్లే - నేనూహించింది జరుగుతున్నందుకు చాలా ఆనందం కలిగింది. త్వరలోనే మనం మరిన్ని సినీనటుల విగ్రహాలు చూడబోతున్నాం (ఆ నటుడి ఎగస్పార్టీవాళ్ళు దద్దమ్మలు కాదు). అంటే - శిల్ప కళాకారులకి మరింత ఉపాధి.

సినీ హీరో అభిమానులు కాలుష్య కారణమైన ఫ్లెక్సీ పరిశ్రమ వదిలి - ఎంతో క్రియేటివిటీ వున్న శిల్పకళని పోషించే దిశగా వెళ్తున్నదుకు ఆనందిస్తున్నాను, వారిని అభినందిస్తున్నాను కూడా! ఈ స్పూర్తితో తెలుగునాట శిల్పకళ గొప్పగా అభివృద్ధి చెందుతుందని కూడా నేను భావిస్తున్నాను.

ముగింపు -

ఈ పోస్ట్ చదివారుగా! ఇకనుండి మీకు ఏ విగ్రహం కనిపించినా - ఆ విగ్రహం మొహం పట్టించుకోకండి. అది ఎవరిదైనా కావచ్చు - మనకనవసరం. మీకా విగ్రహంలో - విగ్రహానికి అచ్చులు పోసి మెరుగులు దిద్దిన కార్మికులు కనిపిస్తే సంతోషిస్తాను.

(ఈ పోస్ట్ టైటిల్‌కి ప్రేరణ శ్రీశ్రీ 'దేశచరిత్రలు' పంక్తులు.) 

Monday 1 December 2014

ముషిరుల్ హసన్ సాబ్! గెట్ వెల్ సూన్!


ప్రముఖ చరిత్రకారుడు ప్రొఫెసర్ ముషిరుల్ హసన్ మొన్న ఒక రోడ్డు ప్రమాదంలో తీవ్రంగా గాయపడ్డాడని హిందూలో చదివాను. ఈ వార్త చదివాక చాలా దిగులుగా అనిపించింది. నేను చాలాయేళ్ళుగా హిందూలో ప్రచురితమయ్యే ముషిరుల్ హసన్ వ్యాసాలు చదువుతున్నాను. దేశ విభజన, విభజనాంతర పరిణామాలు, మతరాజకీయాలు.. ఇలా అనేక విషయాలపై ఆయన ఆలోచింపజేసే రచనలు చేశాడు.

ముషిరుల్ హసన్ అంతకుముందు కొన్ని ఎకెడెమిక్‌ పుస్తకాలు రాసినప్పటికీ.. నాలాంటివాడికి బాగా తెలీడానికి కారణం - సల్మాన్ రష్దీ! రష్దీ రాసిన 'సెటనిక్ వెర్సెస్' అన్న పుస్తకం ముస్లిం మతచాందసులకి కోపం తెప్పించింది. దాంతో ఆయతొల్లా ఖొమైనీ రష్దీని చంపెయ్యమని ఓ ఫత్వా (?) జారీ చేశాడు. ముస్లిం వోట్లని దృష్టిలో వుంచుకుని - ఆనాటి భారత ప్రభుత్వం హడావుడిగా రష్దీ పుస్తకాన్ని నిషేధించింది (ఎంతైనా పుస్తకాల్ని నిషేధించడంలో ప్రభుత్వాలు భలే ఉత్సాహంగా వుంటాయి)!

అనాడు - 'సెటనిక్ వెర్సెస్' నిషేధించడాన్ని వ్యతిరేకించిన వ్యక్తిగా - జామియా మిలియా ఇస్లామియా హిస్టరీ ప్రొఫెసర్‌ ముషిరుల్ హసన్ వార్తలకెక్కాడు. ఎప్పుడైనా, ఎక్కడైనా మతవాదులకి లిబరల్స్ ఆలోచన బూతుగానే అనిపిస్తుంది. అంచేత - ముస్లిం మతచాందసులు - క్లాసుల్లో పాఠాలు చెప్పుకుంటూ, పుస్తకాలు రాసుకునే మన ప్రొఫెసర్‌గార్ని తుక్కుబడ తన్నారు. పాపం! ఆ దెబ్బలకి ఆయన ఆస్పత్రి పాలయ్యాడు.

ముషిరుల్ హసన్ రాసిన ఓ పుస్తకం కొన్నాను గానీ - చదవలేకపొయ్యాను. ఆకలిగా లేనప్పుడు మసాలాదోసె ఆర్డరివ్వం కదా? మరప్పుడు చదివే ఓపిక లేనప్పుడు పుస్తకం కొనడం దేనికి? ఎందుకో నాకు తెలీదు. తెలిస్తే - చాలా పుస్తకాలు కొనేవాణ్నే కాదు

ముషిరుల్ హసన్ సాబ్! గెట్ వెల్ సూన్!