సబ్బుబిళ్ళ

"కాదేది కవితకనర్హం, కుక్కపిల్లా సబ్బుబిళ్ళా అగ్గిపుల్లా" అన్న మహాకవి శ్రీశ్రీ స్పూర్తితో 'ఋక్కులు' రాశాడు రావిశాస్త్రి. ఆవిధంగా  తెలుగు సాహిత్యంలోకి శ్రీశ్రీ పరిచయం చేసిన సబ్బు స్థానాన్ని పదిలం చేశాడు రావిశాస్త్రి.  వీళ్ళు గొప్పరచయితలు, మేధావులు. నేనేదీ కాదు. అంచేత డైరక్టుగా సబ్బు గూర్చే రాసేస్తున్నాను! 

"నాన్నా! నా సబ్బెందుకు రుద్దుకున్నావు? అది లేడీస్ సోప్." ఇవ్వాళ ఉదయం నే స్నానం చెయ్యంగాన్లే మా అమ్మాయి గద్దింపు. మొదట తెల్లబోయ్యి పిమ్మట ఆశ్చర్యపోయ్యా. సబ్బుల్లో ఆడామగలు ఉంటాయన్న సంగతి నాకీ క్షణం దాకా తెలీదు.   

స్నానాన్ని కనిపెట్టిన వాణ్ని పట్టుకుని తన్నాలనే కోరిక నాకు చిన్నప్పట్నుండీ వుంది. నేను ప్రతిరోజూ ఏడుస్తూ చేసే పని స్నానం చెయ్యటం. కొన్ని జీవితాలంతే! ఇష్టముండదు, కానీ చెయ్యక తప్పదు. పరీక్షలప్పుడూ ఏడుస్తూ చదివేవాణ్ని. ఏ పనయినా ఇష్టపడి చేస్తే కష్టముండదంటారు. నాకీ సుభాషితం అర్ధం కాదు. తిండంటే ఇష్టపడతాంగానీ - స్నానాన్నీ, చదవడాన్నీ ఎలా ఇష్టపడతాం! 

సరే! మళ్ళీ సబ్బులోకొద్దాం. స్నానాన్నే ఏడుస్తూ చేసేవాణ్ణి కాబట్టి నేనేనాడూ సబ్బు గూర్చి ఆలోచించలేదు. ఫలానా సబ్బు వాడితే భలే ఫ్రెష్షుగా ఉంటుందనీ, ఇంకేదో సబ్బు వాడితే ఇంకేదో అయ్యిందనీ చెప్పుకుంటుండగా విన్నాను. సబ్బంటే స్నానమే కాదు, ఆనందాన్నీ కలుగజేస్తుందని నాకప్పుడు అర్ధమైంది. నా కోపం స్నానం మీదే గానీ, సబ్బు మీద కాదు కాబట్టి సబ్బు గూర్చి క్రికెట్ ఎంపైర్లా నిస్పక్షపాతంగా రాస్తానని మనవి చేసుకుంటున్నాను. ఆలోచించగా - రోజూ మన వంటిమీద తను కరిగిపోతూ కూడా గబ్బుని వదిలించే సబ్బు నిస్వార్ధమైనది మరియూ పవిత్రమైనదిగా తోస్తుంది.

కొందరు సబ్బులోళ్ళు తమ సబ్బు వాడితే వొంటిరంగు పాలకన్నా తెల్లగా అయిపోతుందంటున్నారు. అసలీ తెల్లతోలూ, నల్లతోలు ప్రకటనలు వర్ణవివక్ష కిందకొస్తాయి. ఒకప్పటి దక్షణాఫ్రికాలో కన్నా ఇవ్వాళ మన్దేశంలోనే వర్ణవివక్షత ఎక్కువుందని నా నమ్మకం, అందుకే ఈ రంగులు మార్చే సబ్బులు బాగా అమ్ముడుపోతున్నయ్. 

ఆమధ్య సబ్బుల వ్యాపారం చేసే ఓ పెద్దాయన సబ్బురహస్యమొకటి విప్పాడు. 'నాల్రోజులు వాడిన్తర్వాత ఏ సబ్బైనా ఒకటే. వాసనుండదు, నురగ రాదు.' అంటే మామిడిపండుకి గుజ్జుపోయి టెంక మిగిలినట్లన్నమాట! ఇక్కడ మన కార్పొరేట్ కాలేజీల రుద్దుళ్ళకి కుర్రాళ్ళు గుజ్జులేని టెంకలయిపోతున్నారు. 

సబ్బు లేని సమాజాన్ని ఊహించుకోవడం కష్టం. రెండ్రోజులు స్నానం చెయ్యకపోతే ప్రపంచ సుందర్నైనా భరించలేం. ముక్కు మూసుకుని దౌడ్ తియ్యాల్సిందే! మా మేనమామ స్నానాలగదిలోకి ఇలావెళ్ళి అలా వచ్చేసేవాడు. ఒక చెంబు ఒంటిమీదా, రెండు చెంబుల గోడమీదా పోసి స్నానమైందనిపించేవాడు. 

ఒకప్పుడు ఇన్ని సబ్బుల్లేవ్. అనాదిగా సినీతారల అందాలకి కారణం ఒక్క లక్స్ సబ్బు మాత్రమే. తళుకుతళుకు తారలు మా సౌందర్య రహస్యమిదేనని నొక్కి వక్కాణించేవాళ్ళు. 

ఆరొగ్యానికి రక్షా ఇస్తుంది లైఫ్‌బాయ్ (దీనికి కుక్కసబ్బని కూడా అంటారు). లైఫ్‌బాయ్ మన ఆరోగ్యానికి ఎంత రక్షనిచ్చిందో తెలీదుగానీ యెన్నో యేళ్ళుగా హిందుస్తాన్ లీవర్ వారి లాభాలకి మాత్రం రక్షనిస్తుంది. 

గుండ్రటి 'మోతి' సబ్బు పెళ్ళివాళ్ళకి విడిదిలో ప్రత్యేకం. మోతీ రాయికన్నా, పో్లీసువాడి హృదయం కన్నా కఠినమైనది. కొంచెమైనా వాసనుండదు, చచ్చినా నురగ రాదు. వందలమంది స్నానం చేసినా చెక్కు చెదరదు. అరగకుండా కరగకుండా మన్నికకి పేరు గాంచినది మోతీ సబ్బు. 

ఘుమఘుమలాడే సువాసన మైసూర్ శాండల్ సొంతం. లక్స్ కన్నా ఒక పావలా రేటెక్కువని మైసూరు శాండల్ మాఇంట్లో విలాసవస్తువైపోయింది. అక్క పెళ్ళయిన కొత్తలో బాత్రూము్లో మైసూరు శాండల్ సబ్బు చూశాను. హడావుడిగా బట్టలిడిచేసి ఆ సబ్బుని వొంటికేసి రుద్దీరుద్దీ అరగదీసేశాను. 

మా ఇంట్లో ఎక్కువగా లక్స్ సబ్బు వాడేవాళ్ళం. వాసన బాగానే ఉంటుంది, కాకపోతే తొందరగా నానిపోతుంది, మెత్తగా పేస్టులాగా అయిపొతుంది. అది గుర్తున్న నాకు వెనిల్లా ఐస్ క్రీం తినడం ఇష్టం వుండదు, ఎవరన్నా తింటున్నా చూడలేను. రుద్దుకునేప్పుడు చేతిలోంచి జారిపొయ్యే పియర్స్ సబ్బంటే నాకు చిరాకు. 

మాపక్కింటాయన యేదైనా లెక్కగా వుంటాడు. ఆయన హమాం సబ్బుని కత్తితో రెండుగా కోసి, ఆ ముక్కల్ని వన్ బై వన్‌గా వాడేవాడు. ఒకసారి అరిగిపోయిన సగం ముక్కని కాకెత్తుకెళ్ళింది. కాకికి సబ్బెందుకు! తను కూడా తెల్లబడాలనా! కాకిని వెంబడిస్తూ ఆయన వీధులకి వీధులు పరుగులెత్తాడు.

కాబట్టి - మన స్నానం కోసం అరిగిపోతున్న సబ్బుని గౌరవిద్దాం. సబ్బు యొక్క గొప్పదనాన్ని గొంతెత్తి చాటుదాం. సబ్బు గూర్చి రాత ఇంతటితో సమాప్తం.  

(picture courtesy : Google)