నిన్న ఇరాన్లో రెహనే జబ్బారి అనే అమ్మాయిని ఉరి తీశారు. ఆ అమ్మాయి ఒకణ్ని కత్తితో పొడిచి చంపిందట! గల్ఫ్ దేశాల్లో శిక్షలు కౄరంగానూ, అమానవీయంగానూ వుంటాయి. ఇందుకు వాళ్ళేవో కారణాలు చెబుతారు కానీ - అవి మనకి అర్ధం కావు.
'నేరము - శిక్ష' అన్నవి ఆయా సమాజాల పురోగతిని తెలియజేస్తాయని అనుకుంటున్నాను. చైనాలో మరణ శిక్షలు ఎక్కువ. యూరోప్లో మరణ శిక్షలే లేవు. ఈ yardstick తో చూస్తే - యూరోపియన్ దేశాలు మంచివనీ, చైనా చెడ్డదనీ అనుకోవచ్చు. అలాగే - అమెరికావాడి కన్నా మనం చాలా మంచివాళ్ళం.
అప్పుడు ఇంకో ప్రశ్న వస్తుంది. 'శిక్షల శాసనాలు ఆయా దేశాల సామాజిక, ఆర్ధిక, రాజకీయ పరిస్థితుల్ని అనుసరించి నిర్ణయించబడతాయి. అటువంటప్పుడు - అన్ని దేశాలకీ ఒకే yardstick ఎలా ఉంటుంది?' అని. ఇందులో వాస్తవం వుంది కూడా.
అన్ని మతాల్ని, సంస్కృతుల్ని గౌరవించినట్లుగానే ఆయా దేశాల శిక్షాస్పృతుల్ని గౌరవించాలని కొందరు వాదించొచ్చు. ఒప్పుకుంటున్నాను. నేరవిచారణ, శిక్షాస్పృతి వంటి విషయాలు చర్చించాలంటే బోల్డంత సాంకేతిక పరిజ్ఞానం కావాలి. నాకది లేదు కాబట్టి ఇక్కడితో ఈ విషయం వదిలేస్తాను.
అయితే - 'భార్యపై అనుమానం వస్తే ఆమె పీక నులిమి చంపేసుకోవచ్చు. అరటిపండు దొంగిలించినవాడి అరిచెయ్యి అందరిముందు కులాసాగా నరికేసుకోవచ్చు.' ఇలాంటి శిక్షలు విన్నప్పుడు నా కడుపులో తిప్పుతుంది. ఇలా నా కడుపులో తిప్పడం - ఆ దేశాల అంతర్గత వ్యవహారాల్లో జోక్యం చేసుకోవడం కాదనీ, వారి మతవిశ్వాసాల్ని అగౌరవపర్చడం కాదనీ నమ్ముతున్నాను.
ఒకదేశంలో మలేరియా, టైఫాయిడ్తో జనాలు చస్తున్నారంటే ఆ దేశంలో ఆరోగ్య పరిరక్షణ వ్యవస్థ దారుణంగా వుందని చెప్పొచ్చు. ఒకదేశంలో చిల్లుచెంబులు కూడా దొంగతనానికి గురవుతున్నాయంటే, ఆ దేశ ఆర్ధిక వ్యవస్థ మరీ పేదగా వుందని చెప్పొచ్చు. ఒకదేశంలో కొరడా దెబ్బలు, రాళ్ళతో కొట్టి చంపడాలు లాంటి కౄరమైన శిక్షలు అమలవుతున్నాయంటే, ఆ దేశ క్రిమినల్ జస్టిస్ సిస్టం ఆటవికంగా వుందని చెప్పొచ్చు.
'రెహనే జబ్బారి ఇరాన్ పౌరురాలు. ఆ దేశంవాళ్ళు వాళ్ళ చట్టాలని అనుసరించి విచారించారు, నేరస్తురాలిగా తేల్చారు, చట్టప్రకారం ఉరి తీశారు.' అని నేను అనుకోలేను. నేరస్తుల్ని - వాళ్ళు చేసిన నేరానికి తూకం సరిపొయ్యేంత కౄరంగా శిక్షించాలనే ఆలోచన నాకు వెగటుగా వుంటుంది.
ఒక విశ్వమానవుడిగా (సాటి మనిషిగా) ఇలా అనుకుంటున్నాను -
"రేహనే జబ్బారి! సారీ తల్లీ!"
(picture courtesy - Google)